Een dagje uit en fotograferen; moet dat ‘of-of’of kan het ook ‘en-en’?

De spoorbrug bij Nijmegen

Iedereen kent ze wel, van die mensen die altijd hun camera bij zich hebben en de meest uiteenlopende (en mooie) foto’s maken. Ik ben daar altijd een beetje jaloers op, want op één of andere manier gaat bij mij de combinatie ‘op/onder weg om iets anders te doen’ en fotograferen niet zo goed samen. Toch heb ik deze week maar weer eens mijn camera meegenomen tijdens een dagje uit. En dat bleek stiekem toch best wel leuk…

Zeulen met apparatuur

Voor een deel is het ook wel logisch dat ik niet overal mijn camera mee naartoe neem; ik werk met een full frame spiegelreflexcamera en dan heb je toch al gauw een paar kilo op je rug of aan je nek hangen. Niet echt prettig tijdens een dagje shoppen. Daarnaast ben ik ook gewoon zuinig op mijn apparatuur en wil ik geen onnodige risico’s lopen. Daarom heb ik een paar jaar geleden een Olympus PEN systeemcamera gekocht. Heerlijk, een camera die samen met een paar extra objectieven nog gewoon in je handtas past. Toch moet ik er nog steeds een beetje aan wennen; ik mis de zoeker en ben een veel zwaardere camera gewend, waardoor ik bij de PEN soms de hele camera ‘indruk’ in plaats van alleen de ontspanknop.

Is het wel zo makkelijk als het lijkt?

Het grootste probleem is dat ik mezelf totaal geen goede ‘hapsnap’ fotograaf vind. Als ik ‘zomaar’ een foto moet maken, neem ik daar de tijd niet voor en ben ik al weer met iets anders bezig voordat ik heb afgedrukt. Ook voel ik me bezwaard als anderen op mij moeten wachten dus heb ik heel snel zoiets van ‘laat maar’. Dan kan het niet anders dat je thuis de foto’s bekijkt en denkt ‘is dit nu alles?’
Maar moet ik wel zo streng voor mezelf zijn? Het is ook gewoon lastig om een dagje uit met fotograferen te combineren. Ik ben absoluut niet brutaal genoeg voor straatfotografie, dus dat valt al af en met architectuur heb ik (tot nu toe) ook niet zoveel. Meestal moet je eerst een tijd reizen en kom je niet voor het einde van de ochtend op je bestemming aan en je gaat vaak aan het einde van de middag weer op weg naar huis. Dan mis je de twee mooiste momenten van de dag om te fotograferen en moet je werken met (vaak) het minst mooie licht. Zo zijn er nog wel meer redenen te bedenken, waardoor je niet zomaar even met een aantal fantastisch mooie foto’s thuiskomt. Want dat is het nadeel van (professioneel) fotograaf zijn; je bent niet meer tevreden met zomaar een kiekje, als je fotografeert moet het ook goed zijn (en eigenlijk ook nog een doel hebben, buiten je harde schijf verder vol maken).

Conclusie: toch maar camera meenemen

Dus heeft het dan geen zin om je camera mee te nemen als het fotograferen maar bijzaak is? Dat heb ik deze week proberen uit te zoeken tijdens een dagje treinen met als bestemming Nijmegen. De eerste uren had ik er een hard hoofd in en vroeg ik me af of ik de camera überhaupt uit mijn tas zou halen; alleen maar saaie winkelstraten met veel te veel mensen. Bij de Waal werd het gelukkig interessanter en ik kwam uiteindelijk thuis met twee foto’s waar ik met een beetje bewerken best nog wel wat van kon maken. En nu ik regelmatig een blog schrijf, heb ik ook opeens een goede reden om foto’s te maken, want het ziet er toch leuker uit met een paar plaatjes erbij. Conclusie: ik ben nog steeds geen ‘altijd- en-overal’ fotograaf, maar als mijn camera thuis blijft zal ik dat ook nooit worden, dus voortaan gaat hij mee en wie weet waartoe dat dan nog kan leiden…oet het ook goed zijn (en eigenlijk ook nog een doel hebben, buiten je harde schijf verder vol maken).

Uitzicht op de Waal en de Waalbrug vanaf het Valkhofpark