Een interview van te voren lezen; een goed idee!

Het meeste commerciële werk dat ik doe zijn fotografieopdrachten, maar ik ben ooit begonnen als journalist en vind het veel te leuk om (artikelen) te schrijven om dat niet meer te doen. De meeste stukken die ik schrijf zijn in de vorm van een interview. Er zijn collega journalisten die weigeren om de geïnterviewde voor publicatie de tekst te laten lezen, maar zelf ben ik van mening dat het juist beter is om dit wel te doen. Ik zal uitleggen waarom.

Verschil in interpretatie

Als ik iemand interview gaat dat eigenlijk nooit op een vraag-antwoord manier. Natuurlijk, je stelt vragen, maar die probeer je in een ‘normaal’ gesprek te verpakken. Dan zijn mensen veel meer op hun gemak en vertellen ze gemakkelijker over het onderwerp van het interview. Stel je korte vragen, dan krijg je vaak ook alleen maar korte antwoorden terug. Maar net als in een gewoon gesprek kan er wel eens ruis op de lijn ontstaan. Of de geïnterviewde zegt iets anders dan hij/zij bedoeld of de interviewer interpreteert iets verkeerd. Een voorbeeld: ik had vorige week een gesprek over een innovatief idee en de geïnterviewde vertelde dat er hulp was ingeroepen en ze noemde een niet veel voorkomende naam. Ik dacht dat het over een bedrijf ging, maar het bleek de voornaam van een persoon te zijn. Dit soort misverstanden kunnen makkelijk ontstaan en zijn, door het stuk van te voren even te laten lezen, gemakkelijk op te lossen. Dan weet je tenminste zeker dat wat je opgeschreven hebt ook klopt.

Feitelijke onjuistheden vs. Herschrijven

In de meeste gevallen gaat het om een paar hele kleine dingen die geen enkel probleem zijn om aan te passen. Gaat het dan nooit mis? Jawel, heel af en toe wel. Ik heb ooit een keer een journalistiek artikel geschreven waarbij een wethouder een door hem gedane uitspraak verwijderd wilde hebben. Daar is de redactie toen niet akkoord mee gegaan. Daarnaast heb je soms ook mensen, die niet weten wat ‘controleren op feitelijke onjuistheden’ inhoudt en die op eigen houtje je hele stuk gaan herschrijven. Vaak is dat onwetendheid en goed bedoeld, maar als journalist is dat niet leuk (vooral de eerste keren, daarna weet je dat het kan gebeuren). Het komt er toch op neer dat jouw werk neergezet wordt als slecht en dat de geïnterviewde het wel ‘even’ beter doet. Natuurlijk, iedereen schrijft wel eens een stuk tekst, maar je moet er vanuit gaan dat een journalist wel weet wat hij/zij doet en niet voor niets voor dat werk is ingehuurd. Daarbij wordt de journalist ook nog min of meer in diskrediet gebracht bij de opdrachtgever, iets waar mensen helemaal niet bij stilstaan als ze zoiets doen. Gelukkig komt dit niet heel vaak voor en springt de redactie meestal in om deze situatie op te lossen. Voor mij is dat in ieder geval geen reden om mijn stukken niet meer van te voren te laten lezen.

Kom je ooit in de situatie dat je geïnterviewd wordt voor een artikel, schroom dan niet om te vragen of je het stuk voor publicatie mag lezen. Maar hou dan wel rekening met het feit dat journalisten professionals zijn, die weten wat ze doen. Controleer alleen op feitelijke onjuistheden en laat het schrijf technische deel aan hen over. Op deze manier hebben beide partijen er baat bij.