Een serie van ‘onze eigen’ Bruine kikker; toegestaan of niet?

Bruine kikker

Vanaf het moment dat ik met Development begonnen ben, had ik in mij hoofd dat ik ook graag een echte metamorfose wilde fotograferen. Een van de bekendste voorbeelden daarvan is de metamorfose van een kikkervisje in een kikker. We hebben allemaal als kind wel eens kikkerdril mee naar huis genomen om de larfjes op te laten groeien tot kikker. Maar als fotograaf heb ik ook te maken met de Faunawet (of de Wet Natuurbescherming, hoe deze tegenwoordig heet) en het was nog maar de vraag of het houden van kikkervisjes wel toegestaan is.

Pijlgifkikker

In het voorjaar van 2018 heb ik hier wat navraag naar gedaan, maar ik kwam er eigenlijk niet echt uit. Via een kennis kon ik aan eitjes van een pijlgifkikker, de Epipedobates anthonyi, komen. Omdat dit geen inheemse of bedreigde soort is, kun je deze zonder problemen in huis houden, dus dat leek me een veiligere keuze dan inheemse kikkers en padden. Toch kwam dit voorjaar het idee van een serie over onze eigen kikkervisjes weer terug, want hoe leuk zou het wel niet zijn om beide soorten met elkaar te kunnen vergelijken. Dus ben ik toch maar eens wat dieper in de materie gedoken en het kon niet anders dan dat de conclusie moest zijn dat voor, onder andere, de Bruine kikker een uitzondering gemaakt is in de Wet Natuurbescherming en dat deze voor educatieve doeleinden wel gehouden mag worden. Als je de diertjes maar, zodra het kikkers geworden zijn, weer terugzet in de natuur.

Een vijver vol dril

Maar hoe kom je dan aan kikkerdril? Ik zou zelf kunnen gaan zoeken, bijvoorbeeld in het park in de buurt, maar dan zou ik de eitjes echt uit de natuur moeten halen. Daarom leek het me een beter idee om bij vijvers te beginnen. Dat is toch iets minder ingrijpend. Dus heb ik een berichtje op Facebook gezet dat ik graag een serie over kikkers wilde maken en gevraagd of iemand een beetje kikkerdril voor me had. Al snel kreeg ik een mailtje van een van mijn voormalige fotografie cursisten dat de vijver van zijn zoon veel te vol zat met dril en dat hij het fijn zou vinden als ik daar wat eitjes zou willen komen weghalen. Dat klonk goed, dus hebben we een afspraak gemaakt om een beetje dril op te komen halen. Bij de vijver aangekomen zag ik dat ‘vol dril’ alles behalve overdreven was. Hoe langer ik keek, hoe meer klompen ik ontdekte met honderden, misschien wel duizenden eitjes. We hebben de kleinste uitgezocht en die heb ik in een emmertje mee naar huis genomen.

Pasgelegd kikkerdril van de Bruine Kikker

Kikker of salamander?

Thuis heb ik de kikkerdril in een grote plastic box met water gedaan en deze in de woonkamer neergezet. De volgende ochtend zag ik in de dril opeens larfjes bewegen. Ik schrok me rot, want ik had er niet op gerekend dat de ontwikkeling zo snel zou gaan; de eitjes waren pas gelegd en bij de pijlgifkikker had het best lang geduurd voordat ze uitkwamen. Misschien was de hogere kamertemperatuur de boosdoener, dus heb ik de bak snel naar een koelere plek verplaatst. Dat hielp niet veel, want al snel zwommen de eerste larfjes rond. Maar waren dit wel kikkers? Ik kon namelijk duidelijk aan de buitenkant kieuwen zien en ik had nog nooit kikkervisjes gezien die dit hadden. Ze leken in mijn ogen meer op salamanders. En die vallen niet onder de vrijstelling in de Wet Natuurbescherming en zijn dus niet toegestaan om in huis te houden. Om zeker te zijn ben ik me nog wat meer gaan inlezen en daaruit bleek dat de kikkervisjes van de Bruine kikker inderdaad al na een paar dagen uitkomen en in het begin uitwendige kieuwen hebben. Het was dus gelukkig toch de juiste soort, die toegestaan is om te houden.

Na een paar dagen zijn de larfjes al duidelijk zichtbaar