Cadeautje van de natuur; de ontwikkeling van het Kleine Koolwitje

Rups van het Kleine koolwitje op een spitskoolplant

Soms helpt moeder natuur een handje mee met Development; de afgelopen week heb ik de serie van het Kleine Koolwitje kunnen afronden. In dit geval heb ik niet, zoals bij het Grote Koolwitje, een pakket met eitjes, rupsen en poppen gekregen, maar hebben de vlinders mijn eigen koolplanten gebruikt om eitjes op te leggen.

Andere rupsen

Voor de rupsen van het Grote Koolwitje had ik in eerste instantie een aantal spitskoolplantjes gekocht als voer, maar al snel bleek dat deze veel te klein waren en niet opgewassen tegen het eettempo van de rupsen. Dus ben ik maar biologische spitskool in de winkel gaan kopen. De planten heb ik in de tuin laten staan en die zijn langzaam uitgegroeid tot echte grote koolplanten. Begin juni ontdekte ik op één van de planten een rups en het viel me gelijk op dat deze anders was dan de rupsen die ik kende van het Grote Koolwitje. Dus ging ik op onderzoek uit.

Onbevruchte eitjes

Uiteindelijk kwam ik uit bij het Kleine Koolwitje en het leek me gelijk erg interessant om ook van deze soort een serie te maken en de verschillen tussen beide vlinders in beeld te brengen. Dus heb ik besloten om vier rupsen apart te zetten en een handje te helpen om uit te groeien tot vlinders. Aan het einde van de maan zijn de vlinders uitgekomen en hebben ze weer nieuwe eitjes gelegd, waarna ik ze buiten vrijgelaten heb. Waarschijnlijk waren deze eitjes niet bevrucht, want ze zijn nooit uitgekomen. Het zag er dus naar uit dat de tweede Koolwitjes serie mislukt was.

Tweede poging

Toen ik een paar weken later naar één van de koolplanten keek, zag ik opeens een eitje zitten. De eitjes had ik nog niet eerder ontdekt, dus dat was erg leuk. Ik wist inmiddels dat de eitjes van het Grote en het Kleine Koolwitje makkelijk van elkaar te onderscheiden zijn, omdat het Grote Koolwitje meerdere eitjes bij elkaar legt in een soort trosje, terwijl de eitjes van het Kleine Koolwitje allemaal los van elkaar op de plant verspreid zijn. Dit waren duidelijk eitjes van het Kleine Koolwitje, dus besloot ik er een paar apart te zetten en nog een poging te wagen om hun ontwikkeling ook vast te leggen. Deze keer waren de eitjes wel bevrucht en binnen een paar dagen verscheen de eerste rups.